Skip to content Skip to left sidebar Skip to footer

OŚRODEK SZKOLENIA SIŁ POWIETRZNYCH

Ośrodek Szkolenie Sił Powietrznych powstał już 2014 i wówczas był zlokalizowany w kompleksie wojskowym „Mitarewo” w północno-wschodniej części Wyspy Bialeńskiej. Z chwilą utworzenia Dżamahiriji Bialeńskiej i wycofaniu Sił Zbrojnych Republiki Bialeńskiej wszystkie obiekty szkoleniowe Sił Powietrznych przeniesiono do archipelagu Wysp Przyjaźni.

Ośrodek Szkolenia Sił Powietrznych obecnie jest zlokalizowany na wyspie Nuria na północy archipelagu Wysp Przyjaźni i składa się z dwóch kompleksów:
– Szkoły Sił Powietrznych zlokalizowanej w mieście Kanane,
– Bazy lotniczej Ośrodka Szkolenia Sił Powietrznych (NBWN).
W kompleksie uczelnianym Szkoły Sił Powietrznych znajdują się zarówno budynki koszarowe, służące zakwaterowaniu szkolonego personelu oraz budynki w których prowadzone są wykłady i szkolenie z zakresu obsługi niektórych urządzeń i systemów stosowanych w lotnictwie.

Baza Lotnicza OSSP jest miejscem stacjonowania pięciu eskadr szkolnych, jak również na jej terenie znajdują się warsztaty gdzie szkolony jest personel naziemny Sił Powietrznych. Umieszczono tam również ośrodek dowodzenia i naprowadzania, który poza funkcja kontroli przestrzeni powietrznej nad Wyspami Przyjaźni pełni funkcję obiektu szkoleniowego dla specjalistów z zakresu kontroli lotów i nawigacji lotniczej.

W Ośrodku Szkolenia Sił Powietrznych szkoli się personel zarówno na potrzeby Sił Powietrznych, jak i odbywa się tutaj część szkolenia pilotów Lotnictwa Marynarki Wojennej i Lotnictwa Wojsk Lądowych.

Szkolenie pilotów Sił Powietrznych Republiki Bialeńskiej oraz Lotnictwa Marynarki Wojennej i Lotnictwa Wojsk Lądowych odbywa się zarówno w kompleksie szkolnym w Kanane, jak i Bazie Lotniczej Ośrodka Szkolenia Sił Powietrznych. Nowo przybyli kandydaci na pilotów po pierwszym etapie szkolenia teoretycznego odbywają równolegle podstawowe szkolenie w nauce pilotażu, które jest realizowane przez 111 Eskadrę Szkolną (szkolącą pilotów samolotowych) oraz 112 Eskadrę Szkolną (szkolącą pilotów śmigłowców).

W tych eskadrach odbywa się pierwszy etap szkolenia zarówno dla pilotów samolotowych, jak i pilotów śmigłowców. Etap ten jest poświęcony nauce pilotażu i odbywa się na samolotach turbośmigłowych T-3 lub śmigłowcach HO-2M. Ten etap szkolenia kończy się dopuszczeniem do lotów samodzielnych.

Samolot turbośmigłowy T-3, maszyna służąca do szkolenia podstawowego w zakresie pilotażu, jak również do nauki użycia uzbrojenia (w Siłach Powietrznych i Lotnictwie Marynarki Wojennej ten typ samolotu, pod oznaczeniem AP-3A jest używany jako lekki samolot patrolowo-szturmowy) oraz praktycznej nauki nawigacji w powietrzu.
Śmigłowiec HO-2M – na takim typie śmigłowca (używanego też w Wojskach Lądowych jako obserwacyjny) odbywają wstępne szkolenie kandydaci na pilotów śmigłowcowych.

W przypadku pilotów śmigłowców jest to też jedyny etap szkolenia praktycznego prowadzonego w Ośrodku Szkolenia Sił Powietrznych – po którym piloci zostają skierowani na praktykę do wybranych jednostek Sił Powietrznych, Lotnictwa Marynarki Wojennej lub Lotnictwa Wojsk Lądowych, gdzie odbywają dalsze szkolenie już na maszynach bojowych.

Szkolenie pilotów odrzutowych samolotów bojowych jest o wiele bardziej złożone. Po zakończeniu pierwszego etapu i dopuszczeniu do samodzielnych lotów na samolotach turbośmigłowych, są oni kierowani na II etap szkolenia do jednej z trzech eskadr wyposażonych w odrzutowe samoloty bojowe i szkolno-bojowe. Są to:

  • 113 Eskadra Szkolna: wyposażona w samoloty F-1A i F-1B
  • 114 Eskadra Szkolna: wyposażona w samoloty F-1A i F-1B
  • 115 Eskadra Szkolna: wyposażona w samoloty RF-1A i F-1B

Tutaj piloci odbywają najpierw loty na samolotach dwumiejscowych (F-1B) z instruktorem, a następnie po zaliczeniu egzaminu i dopuszczeniu do samodzielnych lotów przechodzą na jednomiejscowe F-1A i RF-1A. Na tych samolotach doskonalą się technice pilotażu, odbywają szkolenie z zakresu lotów w formacji, użycia uzbrojenia i podstaw walki powietrznej.

Samolot F-1A – maszyna, która dawniej była stosowana w eskadrach obrony powietrznej, a obecnie pełni rolę samolotu do zaawansowanego treningu pilotów. Na tym typie maszyny w wersji dwumiejscowej oznaczonej F-1B (odmiana szkolno-bojowa) odbywa się podstawowe szkolenie w pilotowaniu samolotów odrzutowych, a na jednomiejscowych F-1A (wielozadaniowy samolot myśliwski) i RF-1A (odmiana myśliwsko-rozpoznawcza) zaawansowane szkolenie w lotach w szyku, walce powietrznej oraz ataku na cele naziemne – to ostatnie odbywa się na poligonie zlokalizowanym na Wyspie Amaria.

Jednocześnie cały czas odbywa się szkolenie teoretyczne na bazie kompleksu uczelnianego w Kanane. Zasadą jest, że w każdym 5-dniowym tygodniu szkolenia kandydaci na pilotów spędzają jeden dzień w bazie lotniczej, gdzie odbywają loty, a pozostałe dni są przeznaczone na szkolenie na salach wykładowych.

Po zakończeniu całości szkolenia i zdaniu egzaminu teoretycznego i praktycznego (loty) piloci otrzymują promocję na stopień podporucznika i są kierowani na dalsze szkolenie do eskadr szkolno-bojowych w 1, 2, 3 lub 6 skrzydle. W eskadrach tych odbywa się kolejny, zaawansowany etap szkolenia, a po jego zakończeniu piloci są kierowani do eskadr bojowych.

F-2D – dwumiejscowa, szkolno-bojowa odmiana wielozadaniowego myśliwca F-2. Na tym typie samolotu piloci Sił Powietrznych przechodzą przedostatni, zaawansowany etap szkolenia, wykonując loty w eskadrach szkolno-bojowych.

Nieco odmiennie przebiega szkolenie pilotów maszyn turbośmigłowych (AP-3A) – tutaj po zakończeniu szkolenia podstawowego, prowadzi się dalej szkolenie zaawansowane w 111 Eskadrze Szkolnej (na T-3/AP-3A), a następnie po promocji kieruje pilotów do jednostek bojowych wyposażonych w maszyny AP-3A. Z zasady są to piloci, którzy nie wykazali się odpowiednimi warunkami psychofizycznymi do pilotowania szybkich maszyn odrzutowych, tak więc częstym przypadkiem jest kierowanie na szkolenie bojowe na maszynach AP-3A osób, które odpadły na którymś etapie szkolenia na maszynach odrzutowych.

Generalnie nie szkoli się od podstaw pilotów na samoloty transportowe, tankowce itp. Tutaj sposobem pozyskiwania kadr są jednostki bojowe samolotów odrzutowych. Piloci osiągający pewien wiek (w którym możliwości organizmu spadają), a którzy nie zostają dowódcami lub nie przechodzą do personelu naziemnego – zostają przeszkoleni do pilotowania samolotów transportowych. Takie szkolenie odbywa się już bezpośrednio w eskadrach, ponieważ są to ludzie o dużym doświadczeniu w powietrzu i wielu godzinach „nalotu”, trafiają do OSSP tylko na szkolenie teoretyczne z zakresu działania lotnictwa transportowego.

Personel naziemny jest szkolony zarówno na terenie Szkoły Sił Powietrznych w Kanane, gdzie odbywa się szkolenie teoretyczne, jak i na terenie Bazy Lotniczej OSSP. W bazie znajduje się duży kompleks warsztatowy, w którym umieszczono m.in. pomoce naukowe w postaci nielatających już egzemplarzy samolotów i śmigłowców. Personel naziemny odbywa tutaj też szkolenie praktyczne z zakresu obsługi naziemnej poprzez praktyki w eskadrach szkolnych.