CZOŁG PODSTAWOWY T-2 – oraz wozy techniczne na jego podwoziu
Czołg T-2M1 jest obecnie użytkowany tylko w dywizjach Obrony Terytorialnej, natomaist wozy techniczne RVT-2A i RVT-2B są w użytku w całych Wojskach Lądowych.
Czołgi typu T-2 (w wersji T-2A) zostały w pewnej liczbie odziedziczone po poprzedniej państwowości i od samego początku tworzenia Bialeńskich Sił Zborjnych były podstaowym typem czołgu we wszytskich jednostkach pancernych i zmechanizowanych. W związku z tym natychmiast po rozpoczeciu działaności Przedsiębiorstwa Zbrojeniowego „Ronon Arms” podjęto ich produkcję. Produkcje jednak podjęto już zmodernizowanej wersji pojazdu oznaczonej jako T-2B, a uzywane w wojskach czołgi T-2A były stopniowo modernizowane do standardu T-2B.
Jednocześnie w Ronon Arms podjęto prace nad nową, jeszcze bardzie zmodernizowana odmianą tego piojazdu bojowego oraz zaczęto opracowywać jego następcę. Powstała wersja T-2M, a następnie T-2M1 – która usiłowała dostosować ten niezbyt już młody czołg do wymogów współczesnego pola walki. jednak takie działanie choć zaowocowało ograniczoną produkcją T-2M1 nie miało prawa się udać. Potencjał modernizavyjny czołgu został już wyczerpany. Zastosowanie nowocześniejszych systemów kierowania ogniem oraz wzmocnienie pancerza poprzez elementy reaktywne, nie mogło zmienić faktu, że ten pojazd nie mógł osoiągnąć odpowiedniej odporności na ostrzał nowoczesnym uzbrojeniem przeciwpancernym, a jego uzbrojenie (armata 125 mm) również miało spore ograniczenia, a na skutek nieweielkich rozmiarów wieży nie można było dokonać jego wymiany.
Zdecydowano więc, że produkcja zostanie zakończona – a firma opracuje nowy typ czołgu podstawowego. Prace szły dwutorowo. Czołg oznaczony T-3 był dalszym rozwinięciem koncepcji T-2, a czołg oznaczony jako T-4 był pojazdem zupełnie nowym, o zupełnie innych rozwiązaniach koncepcyjnych i technicznych.
Jednocześnie zastanawiano się co zrobic z posiadanymi pojazdami typu T-2. Część wyprodukowanych T-2M1 zagospodarowano w dwóch dywizjach zmechanizowanych Wojsk Obrony Terytorialnej, pewną ilość zmagazynowano jako zapas mobilizacyjny (a potem zaoferowano gwardiom lennym), a pozostałe pojazy rozstały przebudowane na pojazdy techniczne, któych brakowało w Wojskach Lądowych.
Z przebudowywanych pojazdów zdjeto wieżę z uzbrojeniem, dokonano modyfikacji kadłuba, zastosowano dźwig pozwalający np. wymontować silnik z uszkodzonego pojazdu oraz lemiesz do prac ziemnych. powstały dwie serie produkcyjne wozu zabezpiecznia technicznego – pierwsza, oznaczona jako RVT-2A trafiła do jednostek, które przedstawiły swoje uwagi co do eksploatacji sprzętu oraz propozycje ewentualnych zmian. Na ich podstawie powstała drugi odmiana, oznaczona RVT-2B – która była już wytwarzana w większej liczbie egzemplarzy, aż do pełnego zaspokojenia potrzeb Wojsk Lądowych. Przy czym te pojazdy powstawały już na podwoziu T-2M (RVT-2A był przerabiany z T-2B) – a główną zmianą było przeniesienie żurawia na drugą stronę pojazdu, w celu odsunięcia go od wylotu spalin z silnika.
Czołg T-2M1
Podstawowe dane taktyczno-techniczne
- masa bojowa: 54 t (T-2M1), 42 t (RVT-2A), 45 t (RVT-2B)
- prędkość: 60 km/h (szosa), 48 km/h (teren)
- zasięg: 450 km
- załoga: 3 żołnierzy (T-2M1), 4 żołnierzy (RVT-2A, RVT-2B)
Uzbrojenie T-2M1:
- 125 mm armata gładkolufowa
- 7,62 mm karabin maszynowy sprzężony z działem
- 12,7 mm karabin maszynowy na stropie wieży
- wyrzutnia granatów dymnych
Uzbrojenie RVT-2A i RVT-2B:
- 12,7 mm karabin maszynowy na stropie kadłuba
- wyrzutnia granatów dymnych